Menu Close Menu

‍ تملق تیشه ای به ریشه خبرنگار

‍ تملق تیشه ای به ریشه خبرنگار

گذر زمان به ۱۷ ام مرداد رسید و روز دیگری به نام خبرنگار رقم زد. روزی برای "نگارندگان خبر" که حقیقت وظیفه شان در نامش نهفته و هدف کلی اش به آگاه سازی و اطلاع رسانی گره خورده است.مسئولیت خطیری که این روزها تحت تاثیر اوضاع و شرایط نامناسب حاکم برمشاغل دستخوش ناملایمتی ها قرار گرفته و از مسیر واقعی خود فاصله گرفته است. بارزترین تغییر سال های اخیر حرفه خبرنگاری نفوذ فرهنگ تقیه و طبع مجامله گر در راستای تامین منافع فردی به جای رویه مطالبه گری در جهت احقاق حقوق عامه است که قداست این شغل را به سوی نابودی و جایگاه این حرفه را در منظر مردم به پایین ترین حد خود تنزل داده است. هرسال روز خبرنگار فرصت مناسبی را فراهم می سازد تا خبرنگاران و فعالان این حوزه به طرق مختلف به بیان مشکلات و دغدغه های این صنف پرداخته و در پی راهکار و حل مسائل و مشکلات برآیند اما اگر منصفانه بخواهیم قضاوت کنیم آیا خبرنگاران در به وجود آمدن مسائل و مشکلات پیش رویشان از هر نقد و انتقادی مبرا هستند؟ بد نیست در روزی که به نام خبرنگار نامگذاری شده و قرار است خبرنگار بگوید و دیگران گوش کنند کاش سر سوزنی به خود زده و با یادآوری مسئولیت اجتماعی این شغل در گفتار و قلم فرسایی خود نیز تامل کنند. ناگفته نماند حرفه و شغل خبرنگاری نیز به مثابه تمام مشاغل با مسائل و مشکلات خاص خود در حال دست و پنجه نرم کردن است تورم ، نبود امنیت شغلی ،تبعیض ،سیاست زدگی ،دروغ ،فریب ،مشکلات معیشتی و هزاران مورد دیگر که ادامه کارفعالان این عرصه را با چالش مواجهه می کند. اما پناه بردن به تملق گویی و تملق نگاری پیش پا افتاده ترین راه حل ممکن برای خروج از گردونه مسائل و مشکلات است که از سوی عده معدودی از خبرنگاران انتخاب و اسلوب نامتناسبی را در جامعه پی ریزی می کنند و سکوت را جای سوال می نشانند و تعریف و تمجید جای درخواست و مطالبه گری را می گیرد و تیشه ای که می خورد به ریشه خبرنگار . حاصل چیرگی چرکین این افراد دل آزردگی مردمی است که از خبرنگار تصور دیگری داشته و به عنوان رابط میان مردم و مسئولان انتظار دارند با طرح مسائل و واقعیت های اجتماعی و نقد رویدادهای جامعه زبان گویای مردم در مقابل مسئولان باشند فراموشی این مسئولیت و تملق و مجیزگویی ویروسی است که این روزها به جان خبرنگار تزریق و او را در ورای نابودی و مرگ قرار داده است که ضروریست پیکر نیمه جان این حرفه با نگاه ویژه تشریح شود. خبرنگار زنده به نوشتن است و ایستاده در دو راهی تصمیم برای نوشته ای که حاصلش عزت باشد و یا ذلت به بار بیاورد.✒رحیمه شاکر

 

اشتراک گذاری
ثبت دیدگـاه
Captcha
دیدگاه های کاربران